dinsdag 3 maart 2020

Verslag van het proces tegen Assange

De Britse oud-diplomaat en mensenrechtenactivist Craig Murray woonde vorige week in Londen het proces bij over de uitlevering van Julian Assange aan de Verenigde Staten. Hij verbaasde zich over de weinig objectieve houding van rechter Vanessa Baraitser en over de 'absurde' interpretatie van het uitleveringsverdrag door aanklager Lewis. Hier enkele fragmenten uit de rapportages op zijn blog

Het proces is weliswaar openbaar, maar er zijn welgeteld zestien plaatsen gereserveerd voor het publiek. Murray ging er om zes uur 's morgens voor in de rij staan om een van die plekken te bemachtigen. Julian Assange woont het proces bij in een kogelvrije glazen kooi waardoor hij ten eerste niet alles goed kan volgen en ten tweede geen direct contact kan hebben met zijn verdedigers. Een martelinstrument volgens Murray. Pogingen van zijn verdediger Fitzgerald om hem gewoon een plaats te gunnen in de rechtszaal ('hij is toch geen terrorist') liepen spaak op Baraitsers eis dat daarvoor eerst een verzoek moest worden ingediend ingediend om hem op borgtocht vrij te laten. Zelfs aanklager Lewis vond dat te ver gaan. Tevergeefs.

Murray signaleert dat Baraitser op voorhand haar objectiviteit laat varen in de behandeling van aanklager enerzijds en verdediger anderzijds. Ze onderbreekt Fitzgerald voortdurend in zijn betoog en vraagt naar verduidelijking. De -in de ogen van Murray althans- kromme redeneringen van de aanklager laat ze zonder commentaar of vragen passeren.


Absurditeit

De 'kromme' redeneringen van aanklager Lewis betreffen zijn poging om de verdedigingslijn van Fitzgerald onderuit te halen. In het uitleveringsverdrag dat het Verenigd Koninkrijk met de Verenigde Staten heeft gesloten in 2007 staat duidelijk dat het niet geldt in het geval van politieke delicten. Maar beide regeringen zijn het er nu over eens dat voor de uitlevering een door het Britse parlement aangenomen wet uit 2003 als uitgangspunt moet worden genomen. De Britse wet zou boven het internationale verdrag gaan. Murray, die zelf in het verleden betrokken is geweest bij internationale verdragen bestrijdt deze redenering met een uitvoerige toelichting over de gang van zaken. Verdediger Fitzgerald op de derde dag van het proces:
' "Geen verdrag, geen uitlevering" was een onbreekbare regel. Het Verdrag was de basis van het verzoek. Dus om te zeggen dat de uitlevering niet werd gedekt door de bepalingen van het verdrag waaronder het werd gesloten, betekent het creƫren van een juridische absurditeit en dus een misbruik van proces.'
Gevangenisregime

Eerder, schrijft Murray, had Fitzgerald de behandeling van Assange in de gevangenis aangekaart.
'Julian was twee keer naakt onderzocht, elf keer geboeid en vijf keer opgesloten in verschillende cellen. Bovendien waren al zijn rechtbankdocumenten van hem afgenomen door de gevangenisautoriteiten, inclusief bevoorrechte communicatie tussen zijn advocaten en hem, en hij was niet in staat om zich voor te bereiden op deelname aan de procedures van vandaag.'
Rechter Baraitser was niet onder de indruk en zei dat ze niet ging over het gevangenisregime. Fitzgerald antwoordde haar dat hij de autoriteiten daar zeker op zou aanspreken, maar dat het hier wel degelijk van belang was omdat deze praktijken de verdediging in haar werk hinderden. Ook op dit punt sprong aanklager Lewis de verdediging bij met een beroep op Baraitser deze zaak niet van zich af te schuiven. Murray veronderstelt dat zij door hoger hand is verzocht het gevangenisregime te negeren in dit proces, na alle commotie die daarover eerder is geweest.

'Rubbish'

Op de tweede dag van het proces verwees Mark Summers, een Britse advocaat en expert in uitleveringszaken, alle drie de aanklachten tegen Assange naar de prullenbak. Dat Assange Manning had geholpen bij het verkrijgen van toegang tot geclassificeerd materiaal was al tijdens het proces tegen Manning onjuist gebleken. Dat Assange het materiaal heeft opgevraagd bij Manning is eveneens onjuist en dat is in openbare bronnen terug te vinden. En dat Assange mensenlevens willens en wetens op het spel heeft gezet kan ook worden tegengesproken aan de hand van openbare bronnen en infomatie van de Amerikaanse regering. Samenvattend kunnen de aanklachten niet anders gekwalificeerd worden als 'rubbish, rubbish and rubbish'.

Summers gaf een uitgebreide toelichting op zijn oordeel aan de hand van de verschillende stukken die via Manning door Wikileaks openbaar zijn gemaakt. Hij wees er onder andere op dat Manning zelf als inlichtingenfunctionaris onbeperkt toegang heeft gehad tot het geclassificeerde materiaal (en duizenden met haar). En dat er dus geen sprake is geweest van hulp die Assange had moeten bieden bij het kraken van een code. Rechter Baraitser onderbrak Summers voortdurend bij zijn verwijzingen naar het proces tegen Manning. Ze zei zelfs dat het bewijsmateriaal van dat proces niet zonder meer kon worden aanvaard in dit uitleveringsproces. Waarop Summers reageerde met dat het toch wel erg vreemd was dat door de VS erkende feiten nu ineens niet meer als zodanig zouden worden meegewogen.

Persvrijheid in het geding

Er is een moment geweest waarop de rechter het ook aanklager Lewis lastig maakte. Lewis begon op de eerste dag van het proces met een verklaring die vooral aan de media was gericht. Media zouden geen enkel risico lopen bij de uitlevering van Assange aangezien de grond voor uitlevering gelegen was in computerfraude en het publiceren van namen van inlichtingenfunctionarissen. En daarvoor kunnen de media niet verantwoordelijk wordne gehouden. Baraitser vroeg Lewis naar zijn interpretatie van de Official Secrets Act uit 1989 waarin staat dat zowel het bezit als de publicatie van staatsgeheimen strafbaar is. Lewis had het er duidelijk moeilijk mee, maar moest uiteindelijk toegeven 'dat elke journalist en elke publicatie die een staatsgeheim heeft geprint daarom ook een misdrijf pleegt, ongeacht hoe ze het hadden verkregen, en ongeacht of het informanten wel of niet noemde'. Murray vermoedt dat veel vertegenwoordigers van de pers, die geen plek hadden kunnen vinden in de rechtszaal en die het moesten doen met de vooraf uitgeprinte tekst van de aanklager, dus gemist hebben dat hun werk hier wel degelijk op het spel staat. 

Murray's verslag is te vinden op zijn blog: Your man in the public gallery. Op 18 mei gaat het proces verder. Hoger beroep is ook nog mogelijk. 

[De foto van Assange in zijn kogelvrije kooi is illegaal genomen, niet door Murray, verzekert hij in zijn verslag, en gepubliceerd door Le Grand Soir]

Geen opmerkingen:

Een reactie posten